کارگاه ۴

جنگ
 

به پروانه ها کاری نداشته باش

به یاکریمی که روی سیم تاب می خورد

تنها برای گرسنگان ِ پنج شنبه خرده نانی بریز

 

به زخم خوردگی های دل من نیز کاری نداشته باش

 

مطمئنا هیچ اتفاقی نیفتاده

شرط می بندم تیترهای امروز هم از جنگ بگویند

روزنامه را پشت در بگذار

سفیدی های جدول را وقت ِ بازنشستگی

                                              سیاه ِ

                                              سیاه ِ

                                              سیاه می کنم.

                                                                     ۸۷-۷-۱۳

 
درست نوشته خانم کردبچه در قسمت نظرات شعر  وبلاگ شما. که: "مطمئنا" در این چیدمان مشکل دار است " در ضمن ساخت شعر  "جنگ"خطی ست.
"پروانه ها" بار چه احساس ، عاطفه و اندیشه ای بر عهده دارند؟ چرا شاعر می گوید به آن ها کاری نداشته باش و یا به یاکریم ؟ لابد برای گرسنگان 5 شنبه؟! این چه نوع گرسنه ای ست از کجا آمده؟ المعنی فی بطن الشاعر؟ اگر بپذیریم که تلاش این شعر برای ایجاد ارتباطی عاطفی بنا شده شاعر از پس تبیین این نوع بیان الکن برآمده است. اوج طنز شعر  در  سطر۵  و ۶  است "هیچ اتفاق نیافتادن و شرط بستن که تیتر های امروز هم از جنگ است"به نوعی با پارادکس و تضاد ماهیت جنگ را به سخره می گیرد. و اما در سطر  "روزنامه را پشت در بگذار" ایجاز اتفاق افتاد ه یعنی "تاریخ"  از حدفاصل "در" و "بگذار" حذف شده که کلام را موجز نموده است. و بعد اشاره به این که کار دنیا تکرار است  و این تکرار نه مختص الان که مختص آینده هم خواهد بود و البته "سیاه" کردن "سفیدی های جدول" در بازنشستگی . مخاطب شاعر می تواند "من" دیگر شاعر باشد که به خویشتن خویش می سپارد: "به زخم خوردگی های دل من نیز کاری نداشته باش" این شعر علی رغم آنکه  "من" شاعر راوی اوست اما  مخاطب نیازمند آن است که شاعر  ماهیت و چگونگی  "گرسنگان پنج شنبه " را برای ایشان روشن کند.  در ضمن "پروانه"، "یا کریم" و "گرسنگان" از گزاره هایی که در مقابل "جنگ"، "بازنشستگی" و"سیاه"قرار گرفته اند و از پارادکس قابل ملاحظه ای در مقابل نوعی همخوانی هر دسته گزاره با هم برخودار شده اند از نکات قابل توجه این شعر است.