"مالیخولیای عشق" شعرنامه ی تازه ای از علی رضا پنجه ای
سلام !
می خواهم به رسوب چشم هایت خیره شوم
جایی میان دلم که جا نیست،
یعنی نه بود؛ خودت ساروج ابتکار و سماجت شدی که اثر گذار بمانی.
یا این که تو گلویم گیر کرده ای و نسوجت را مثل خرچنگ دوانده ای
که چیزی نه توانم بگویم تا به یادت نه باشم !
هـــی!.... استغفرالله مگر خدا یی؟
انتظار داری پیش از هر که و هر چه اول از تو یاد کنم؟
مثل زگیل
یا x بین انگشت شصت و اشاره
که هر وقت خواستم بنویسم اول تو به یادم آیی؟
عشق همین هاست ؟
می دانم!
اما کمی منتظر باش،
شاید یک وقتی زورکی هم که شده عاشقت شوم.
بعد ...
شاید این شایدها زیاد دور از دست رس هم نه شوند،
چه می دانی؟ چه می دانم؟
پس حالا شب به خیر
فتیله ی ماه را کشیده ام پایین
ببین !
۱۶-۱۱-۸۹
پایگاه رسمی ادبی، رسانه ای و هنری