نظر علیرضا پنجهای در خصوص نامگذاری روز شعر بهنام شهریار
#علی_رضا_پنجه_ای
نظر علیرضا پنجهای در خصوص نامگذاری روز شعر بهنام شهریار در روزنامهی شهرآرا، ۲۷ شهریور۹۸، در گزارش وحید حسینی ایرانی با عنوان:
آیا نوبت به او میرسید:
من شهریار را شاعری بزرگ، فطری و مسلط و آگاه به ذات شعر میشناسم. شهریار بیشک یکی از بزرگان معاصر شعر قدمایی ماست، اما انصافن آیا او شاخصههای مورد نظر را برای روزآمدی و انتخاب اولی' در فهرست غولهای شعر ایران دارد؟ همازاین رو معتقدم _متاسفانه _ نامگذاری روز شعر بهنام او بدون کار کارشناسی و احصای اولیهی آرای نخبگان بهجهت علقههای تنیچند از تصمیمگیران صورت پذیرفته که از نظر من فاقد اعتبارهای لازم برای این نامگذاریست. صادقانه بگوییم شاعر ملی ما آیا جز حافظ کسی میتواند باشد؟ بهگمانم این تنها انتخابیست که همه را راضی نگه خواهد داشت. شاعری که ریشه در زندگی و فرهنگ ما دارد و کتابش کنار کتاب آیینی اغلب مردم ایران دیده و خوانده میشود و بیشترین اشعار اوست که نزد عوام و خواص از قرنها پیش مطرح است. در واقع به نظرم روز شعر بهتر است بهنام حافظ مزین شود و هر سال را طی یک آییننامهی انتخاباتی مصوب بهصورت همهجانبه و نه تنگنظرانه بهنام آن شاعر نامگذاری کنند هر استان و شهری نیز با الهام از روز شاعر ملی ایران حافظ یک شاعر کلاسیک و یک شاعر معاصر خود را بهنام شاعر سال استان برای نمونه: گیلان و شاعر برگزیدهی سال در شهر رشت یا لاهیجان یا فومن و آستارا و... انتخاب کنند. هر استان دیگر و مرکز و شهرهای مشمول این طرح همازاین رو. بنابراین پیشنهاد آییننامهی استانها و شهرها نیز توسط شوراهای شهری ملهم از آییننامهی انتخاب چهرهی سال تدوین و مصوب شود. بیگمان این مهم در سایهی رعایت حقوق یکایک آحاد جامعه در پناه قوانین مصوب سبب احساس نشاط در جامعه خواهد شد. احساسی که اکنون ما از آن داریم اعمال بخشنامه و دستور از بالا برای روز شعر است و نه جز این! در ضمن هر سال میتوانیم بهصورت همیشگی روز ملی شعر روز حافظ در نظر گیریم و هر سال شاعر سال ایران را فردوسی، یکسال مولوی یک سال نظامی، سعدی، صائب، بیدل ، شهریار، ابتهاج، نیما، شاملو ، فروغ و ... انتخاب کنیم. در پایان اگر در این مهم نیز مانند برخی از امور دولت دخالت کند و داستان آشنای خودی و ناخودی باز بر این مهم سایه افکند، مطمئنن از آنهمه برای جامعه ماحصلی بهدست نخواهد آمد.